Het begin van je loopbaan is voor iedere werkende spannend, maar wat als dat moment samenvalt met een crisis? Nederlandse starters zien de toekomst een stuk minder rooskleurig in dan andere werkenden, blijkt uit nieuw onderzoek. Drie werkenden aan het begin van hun carrière vertellen hoe het hun vergaat in coronatijd.
In het onderzoek, uitgevoerd door Motivaction in opdracht van Nationale Vacaturebank en Intermediair, werden bijna 700 Nederlandse werknemers gevraagd naar hun kijk op werk in coronatijd. De Nederlandse werkende blijkt opvallend optimistisch gestemd over de toekomst: 47 procent maakt zich geen zorgen over werk. ‘Slechts’ 15 procent doet dat wel.
Voor de startende werknemers (met maximaal twee jaar werkervaring) ligt dat echter anders. Van de starters geeft 22 procent aan hun toekomst op de arbeidsmarkt somber in te zien. 34 procent van hen zegt het gevoel te hebben dat hun professionele ontwikkeling stilstaat door de crisis, 10 procent meer dan bij de niet-starters.
Nek- en schouderklachten
De starters die nu verplicht thuiswerken zijn daarnaast minder tevreden met hoe het werk nu verloopt. 54 procent vindt dat de samenwerking met collega’s minder goed gaat (bij de overige werkenden is dat 37 procent). Ook geven ze vaker aan eigenlijk geen geschikte plek te hebben om thuis te werken (19 procent tegenover 9 procent van de niet-starters) en hebben ze opvallend veel meer nek- en schouderklachten. Van de starters zegt 52 procent daar last van te hebben tegenover 23 procent van de niet-starters.
Gevraagd naar een mogelijke terugkeer naar kantoor zegt 51 procent van de starters dit liever vandaag dan morgen te zien gebeuren. Bij de niet-starters is dat 30 procent.
‘Ik kon wel solliciteren, maar ze hadden pas werk in maart 2021'
Mathay Kahraman (23), Junior Cyber Engineer, Enschede
,,In september ben ik afgestudeerd, maar in maart was ik al begonnen met solliciteren. Ik had al gesprekken gehad en er nog meer gepland staan toen corona kwam. Bij één bedrijf had ik een goed gesprek en de HR-manager had al gezegd dat ik door was naar de tweede ronde, maar hij werd daarna teruggefloten door het hoofdkantoor. Een andere organisatie vertelde me dat ik welkom was om te solliciteren, maar dat ze pas werk voor me zouden hebben in maart 2021. Dan keek ik toch liever nog even verder.
De onzekerheid van de crisis was vervelend, maar ik heb me nooit echt zorgen gemaakt. Ik woon nog bij mijn ouders dus ik had het nog wel even kunnen uitzingen zonder werk. Dat is natuurlijk anders als je bijvoorbeeld zelf een appartement hebt waar je de huur van moet betalen.
Ik heb het er weleens over met studiegenoten, dan merk je hoe groot de invloed van de crisis is. Zo had een vriend van me een heel hoog cijfer voor zijn afstudeerstage - een 9 of een 10 - maar kon hij toch niet bij dat bedrijf blijven werken. Zonder corona was dat waarschijnlijk wel zo geweest, heel zuur voor hem.
Ik heb uiteindelijk toch werk gevonden bij Thales als Junior Cyber Engineer. Met ons team testen we de beveiliging van bedrijven die klant zijn. Ongemerkt proberen we in hun systemen in te breken en daar is bijna alles bij geoorloofd - een echte hacker houdt zich ook niet aan de regels. Heel erg leuk werk, wat ik nu wel zo veel mogelijk vanuit huis moet doen. Op zich gaat dat prima, maar het inwerkproces is toch lastiger dan als je allemaal bij elkaar zit. Je kan niet even langslopen maar moet altijd bellen. En er zijn nu nog steeds collega’s die ik wel regelmatig spreek aan de telefoon maar nog niet in het echt gezien heb, dat is ook een beetje raar. Geen probleem want het komt heus nog wel, maar als ik kon kiezen zou ik toch liever op kantoor werken.’’
‘Met de werkgever kwam ik tot een compromis’
Katinka Hobers (18), opticien in opleiding, Delft
,,In maart raakte ik werkloos, toen corona al in opkomst was. Een nieuwe baan kon ik in de crisis niet snel vinden. Ik besloot in deze maanden te werken aan hoe ik in het leven sta, terwijl ik bleef zoeken naar werk. Dat ging helaas niet zonder tegenslagen. Niemand had een plekje voor me.
In augustus mocht ik uiteindelijk toch bij twee bedrijven op gesprek komen en een dag meelopen. Beiden wilden mij graag in dienst hebben, maar één bedrijf kon zich dit helaas niet meer veroorloven door de crisis. Maar juist daar wilde ik onwijs graag werken.
Na wat gesprekken over en weer kwamen we tot een compromis. Ik kon meelopen in het bedrijf als opticien in opleiding. Zo kon ik toch de ervaring opdoen die ik nodig had op de werkplek die ik wilde. Ook volg ik één dag in de week les. Inmiddels heb ik ook een contract gekregen voor twee dagen in de week.
In mijn omgeving krijg ik eigenlijk niet veel mee van mensen die hetzelfde meemaken als ik. Wel weet ik dat er vele andere studenten zijn die moeite hebben met het vinden van een stageplek. Toch ook fijn om te weten dat ik in ieder geval niet de enige ben.
Ik heb mij zeker een tijdje zorgen gemaakt over mijn carrière. Doordat ik nergens een baan kon vinden begon ik te twijfelen of de optiek nou echt is wat ik wil, of het nou wel echt bij mij past. Inmiddels ben ik er zeker van dat dit is wat ik leuk vind.’’
‘Ik vond een baan, maar heb inmiddels weer ontslag genomen’
Jocelyn Fanoy (28), trainer, Slootdorp
,,Ik ben in 2016 afgestudeerd maar ben er tussendoor een tijd uit geweest vanwege een burn-out. Bij de baan die ik eerst had kwam er te veel werk op mijn bordje te liggen. Ik begon net en wilde me bewijzen. Daarmee heb ik me over de kop gewerkt.
Ik heb even in het buitenland gewoond en in maart begon ik hier weer met zoeken naar een nieuwe baan. Maar toen kwam corona. Op de brieven die ik had geschreven kreeg ik geen reactie. Als ik erachteraan belde, werd me verteld dat de vacature vanwege de crisis was teruggetrokken.
Gelukkig mocht ik bij een paar bedrijven toch op gesprek komen, maar dat moest dan wel op afstand met videobellen. Best spannend voor een sollicitatie. Wel een grappig voordeel: omdat ik tijdens het gesprek nog steeds in mijn eigen huis zat voelde ik me wel meer op mijn gemak dan de keren wanneer ik naar het bedrijf toe moest.
Uiteindelijk werd ik bij een bedrijf aangenomen als sales- en marketing-assistent, maar daar heb ik inmiddels weer ontslag genomen. Het werk is toch niet wat ik wil. Mensen om me heen begrijpen die beslissing soms niet. Ze zeggen dat ik beter kan blijven zitten waar ik zit in een crisis. Maar ik ben al eens te lang doorgegaan in een baan waar ik ongelukkig van werd. Dat wil ik niet nog een keer.
Ik besloot dat ik liever een baan wilde waarin ik met mensen kan werken. Ik ben nu bezig met een training om mental coach te worden. Juist in deze tijden is persoonlijk leiderschap heel belangrijk, en daar kan ik mensen straks mee helpen. Soms moet je uit het veilige stappen om te groeien. Je kan nooit een gat in de markt vinden als je het niet durft te zoeken.’’
Bron: AD, 05.11.2020
